Gedichten ut Golnste

Riemels, lütte Gedichten, de vun den Alldag berichten doot, vun de eenfachen Minschen un jümehr Arbeiden un Doon, vun jümehr Denken un Wünschen. Wat is güstern noch ween un woneem geiht dat hen in de Welt? Allens inpackt in lütte Versen: “Nao Stoppelmarkt, daor will ick henn, un will daor düchtig fier’n, will aal’s bekieken, alles seih’n, un kopen wat ick mag lier’n.”

Franziska Meyer hett as Sniedersch in Golnste, dat liggt twüschen Vechte un Twustern, leevt. Se harrr teihn Kinner. Ehr Leven lang hett se Leder, Gedichten un Geschichten schreven, dat een oder anner Stück is ok al mal in en Zeitung oder Book afdruckt worrn. Söven Johr nadem dat Franziska Meyer dootbleven is, hett ehr Dochter dat lütte Heft tohoopstellt un dor hunnert Stück vun drucken laten. Ok dat is en Oort, trüchtokieken un Dank to seggen.

Dor kann jeedeen wat vun mitnehmen. Un wenn dat man blots de Indruck is vun de plattdüütsche Spraak in’t Ollenborger Mönsterland.

Wer kennt noch’n Poggen. Plattdütsche Gedichte. Franziska Angela Meyer, geborene Dierken. Rutgäben von Maria Franziska Meyer. Selbstverlag 2021, 28 S.